در سال ۲۰۰۴، تئودور اور قاضی اسبق دیوان عالی کشور به وضوح از چنین حقیقتی پرده برداشت و بیان کرد: «شهروندان عرب اسرائیل، به خاطر عرب بودنشان، تبعیض را تجربه می‌کنند. این نابرابری در تعداد زیادی از بررسی‌ها و مطالعات ثبت شده، در دادرسی‌ها و قطعنامه‌های دولت تأیید گشته و به علاوه در گزارشات بازرسان دولتی و اسناد رسمی دیگر نیز بیان شده است»

پایگاه صهیون پژوهی خیبر، سیاست فقر و تبعیض نژادی رژیم صهیونیستی سبب شده است تا نیمی از ساکنان عرب اراضی اشغالی فلسطین در فقر به سر ببرند.

در اسرائیل، شوراهای محلی و شهرداری‌ها با توجّه به یک مقیاس اقتصادی- اجتماعیِ ۱۰ امتیازی، رتبه بندی می‌شود: خوشۀ ۱۰، بیانگر ثروتمندترین محلات و خوشۀ ۱ فقیرترین شهرهاست. ۷۵ منطقۀ عرب کشور، بیشترین سهم را از پایین‌ترین خوشه‌ها دارند. آنها در مجموع تقریباً ۸۷ درصد کلّ مناطق موجود در خوشه‌های ۱ تا ۳، حدود ۷۲ درصد از کلّ مناطق موجود در خوشه‌های ۱ تا ۴ و صفر درصد از مرفه‌ترین مناطق کشور در خوشه‌های ۷ تا ۱۰ را تشکیل می‌دهند. در نتیجه، خدماتی که مقامات هر منطقه ارائه می‌کنند، به طور کلی در محلات عرب، کم و دارای کیفیت پایین‌تر می‌باشد و یا اصولاً وجود ندارد.[۱]

اعراب ساکن سرزمین‌های اشغالی زیر خط فقر

بر اساس آمارهای رسمی، حدود هشت میلیون و پانصد هزار نفر در اراضی اشغالی فلسطین زندگی می‌کنند که حدود یک میلیون و چهارصد هزار نفر یعنی بیست درصد از این تعداد را عرب‌ها تشکیل می‌دهند.

«جمال  زحالقه»[۲] نماینده عرب کنست (پارلمان) رژیم صهیونیستی در یک جلسه پارلمانی با اشاره به این که نیمی از عرب‌های ساکن اراضی اشغالی، زیر خط فقر هستند، سیاست فقر و نژادپرستی رژیم اسرائیل را عامل گسترش این معضل در جامعه عرب‌ها دانست. این نماینده عرب کنست اسرائیل، اختصاص یک میلیارد و یکصد میلیون دلار برای مقابله با معضل فقر در جامعه عربی اسرائیل را خواستار شد.[۳]

در جدول ۲، اختلافات اقتصادی- اجتماعی در میان نمونه‌ای از شهرهای عرب و یهودی نشین که در مجاورت یکدیگر قرار دارند، نشان داده شده است. درآمد متوسّط در شهرهای عرب نشین فوق، به طور قابل ملاحظه و پیوسته‌ای پایین‌تر از متوسّط درآمد شهرهای یهودی نشین قرار دارد. این شکاف تقریباً ۱،۳۷۰ شِکِل جدید اسرائیل (معادل ۳۷۰ دلار آمریکا) می‌باشد. به همین جهت، تمامی شهرهای عرب نشین در نمونۀ فوق در خوشۀ ۱ تا ۳ قرار می‌گیرند. در حالی که تمامی شهرهای یهودی‌نشین در خوشه‌های ۴ تا ۷ می‌باشند. به علاوه، نسبت حقوق بگیرانی که کمتر از حدّاقل دستمزد دریافت می‌کنند در تمامی شهرهای عرب نشین نمونۀ فوق، بالاتر از نسبت مذکور در شهرهای یهودی نشین می‌باشد (این نسبت، به جز یک مورد یعنی شهر شفا عمرو، بالغ بر نیمی از حقوق بگیران را دربر می‌گیرد)[۴]

تبعیض به خاطر عرب بودن

در سال ۲۰۰۹، ۵۳٫۵ درصد تمامی خانواده‌های عرب اسرائیل در زمرۀ فقرا تقسیم‌بندی شدند، در حالی که این نسبت برای تمامی خانواده‌های اسرائیلی، ۲۰٫۵ درصد بوده است. این رقم برای خانواده‌های عرب بادیه نشین به مراتب بالاتر و در حدود ۶۷٫۲ درصد است. با وجود آن که شهروندان عرب تنها نزدیک به ۲۰% کلّ جمعیّت اسرائیل را تشکیل می‌دهند، امّا بالاترین بخش از جمعیّت فقیر هستند (۴۴٫۵ درصد از مجموع افراد فقیر در سال ۲۰۰۸). بنابراین طبق گفتۀ مؤسّسۀ ملی بیمه، «بین نسبت خانواده‌های عرب به کلّ جمعیّت و نسبت آنها به جمعیّت فقیر، شکافی بزرگ- تقریباً سه برابر- وجود دارد».

نکتۀ مهم آنست که شکاف در نرخ‌های درآمد و فقر، مستقیماً با تبعیضات سنتی علیه شهروندان عرب اسرائیل ارتباط دارد. در سال ۲۰۰۴، تئودور اور[۵] قاضی اسبق دیوان عالی کشور به وضوح از چنین حقیقتی پرده برداشت و بیان کرد: «شهروندان عرب اسرائیل، به خاطر عرب بودنشان، تبعیض را تجربه می‌کنند. این نابرابری در تعداد زیادی از بررسی‌ها و مطالعات ثبت شده، در دادرسی‌ها و قطعنامه‌های دولت تأیید گشته و به علاوه در گزارشات بازرسان دولتی و اسناد رسمی دیگر نیز بیان شده است»[۶]

ادامه دارد ….

نویسنده: سعید ابوالقاضی

[۱] . http://militaant.com/?p=703

[۲] . ג’מאל זחאלקה (انگلیسی Jamal Zahalka)

[۳] . http://parstoday.com/fa/middle_east-i57964

[۴] . http://militaant.com/?p=703

[۵] . Theodor Or

[۶] . http://militaant.com/?p=703