صهیونیسم ماهرترین برنامه‌نویس‌ها و سازنده بازی‌های رایانه را در عرصه جنگ روانی جذب کرده و تواناترین موتورهای بازی را خریداری و حتی در این خصوص نیروهای خود را از طریق بازی‌های رایانه‌ای آموزش داده است. از این رو تهاجم روانی و تربیتی ناشی از این بازی‌ها نه تنها با مخالفت چندانی روبه رو نشده است؛ بلکه روندی آرام دارد.

پایگاه صهیون‌پژوهی خیبر، صهیونیسم در راه کسب وجهه بین‌المللی و تخریب و تحریف فرهنگ‌های گوناگون به ابزارهای دیگری نظیر تئاتر و موسیقی متوسل شده است. در زمینه ورزش و مسابقات ورزشی نیز مطابق با آنچه در پروتکل‌های صهیون ذکر شده که «جهان را به ورزش سرگرم خواهیم کرد» عمل می‌کنند که در عصر حاضر شاهد آن هستیم.

لحظه‌ای نیست که سوژه‌ای ورزشی و اخبار یا مسابقات ورزشی در جهان نباشد. برای نمونه، جام ملت‌های آسیا به پایان می‌رسد، سپس جام ملت‌های اروپا و پس از آن ورزش‌های جام‌ جهانی فوتبال، والیبال و... این‌ها همگی حاکی از سلطه یهودیان صهیونیسم بر ورزش جهانی است.

درباره نفوذ یهود بر تئاتر نیز باید گفت که در اصل سلطه شکی نیست، آنچه مورد تحلیل و بررسی است، استفاده ابزاری و روانی و همچنین فساد نمایش در راه تخریب فرهنگ‌هاست. از این رو برای آنان مضمون هنری مطرح نیست؛ بلکه محتوای ضد اخلاقی و ضد فرهنگی مهم است.

شاید بتوان گفت «از زمانی که یهود، کنترل آهنگ‌های مورد توجه مردم را به دست گرفته، جنبه معنوی و اخلاقی این گونه آهنگ‌ها رو به انحطاط گذاشت.»

بازی‌های رایانه‌ای با نگاهی دقیق به محصولات بصری و تفریحی به خوبی روشن می‌شود که آن‌ها ابزاری برای تبلیغات و عملیات جنگ روانی هستند. بازی‌های رایانه‌ای، رسانه‌ای برای بیان هستند که رمزها و ماخذ آن برای عموم ناشناخته باقی مانده است. فراتر از این نوع بازی‌ها، سخن از بازی‌هایی است که از نظر سیاسی هدایت‌شده هستند که «طوفان صحرا» نماد آن‌هاست. در این بازی نقش یک سرباز آمریکایی یا انگلیسی جلوه‌گر است که برای آزادسازی عراق در مقابل یک سرباز عراقی به عنوان دشمن قرار دارد.

صهیونیسم ماهرترین برنامه‌نویس‌ها و سازنده بازی‌های رایانه را در عرصه جنگ روانی جذب کرده و تواناترین موتورهای بازی را خریداری و حتی در این خصوص نیروهای خود را از طریق بازی‌های رایانه‌ای آموزش داده است. از این رو تهاجم روانی و تربیتی ناشی از این بازی‌ها نه تنها با مخالفت چندانی روبه رو نشده است؛ بلکه روندی آرام دارد.

منبع: محمد کاظم سجادی، صهیونیسم و تلاش برای نابودی جوامع بشری ص144