-
يكشنبه, ۳ فروردين ۱۳۹۹، ۰۹:۱۵ ق.ظ

یهود به دلیل بهرهمندی از تورات و مفاهیم آن و وجود مکتبخانههای آموزشی از یک غنای علمی و فرهنگی نسبت به اعراب بادیهنشین بیسواد برخوردار بود. این هیمنه علمی سبب اقتدار فرهنگی-اجتماعی یهود شده بود و سبب شده بود که برخی از اعراب فرزندان خود را برای آموزش خواندن و نوشتن به مدارس یهود بفرستند.
پایگاه صهیونپژوهی خیبر، تاریخ امری ایستا نیست بلکه گذشته چراغ راه آینده است. اگر از گذشته عبرت نگیریم آینده را از دست خواهیم داد. آینده از آنِ کسانی است که اشتباهات گذشته را تکرار نمیکنند.
برای کسب عزت و بزرگی باید دشمن را خوب بشناسیم و راههای نفوذ و توطئه آن را شناسایی و تحلیل کنیم. از این جهت در این نوشتار به دنبال بررسی تاریخچه نفوذ علمی در صدر اسلام هستیم؛ نفوذی که منجر به نفوذ سیاسی و اجتماعی نیز شد. بر این اساس تاریخ نشان میدهد که نفوذ علمی دشمنان، در بستر خودباختگی فرهنگی و عدم خودباوری به داشتههای علمی روی میدهد و نفوذ سیاسی اجتماعی حاصل از آن زمینه از بین رفتن استقلال کشور را فراهم میکند.
مقام معظم رهبری به خوبی انواع نفوذ و ارتباط آنها را با یکدیگر بیان کردند:
امروز نفوذ دشمن یکی از تهدیدهای بزرگ است برای این کشور؛ دنبال نفوذند. نفوذ یعنی چه؟ نفوذ اقتصادی ممکن است، که البته کماهمیتترین آن نفوذ اقتصادی است؛ و ممکن است که جزو کماهمیتترین نفوذ امنیتی باشد. نفوذ امنیتی چیز کوچکی نیست امّا در مقابل نفوذ فکری و فرهنگی و سیاسی، کماهمیت است.[1]
ایشان در جمع فرماندهان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در تاریخ ۹۴/۶/۲۵ نیز فرمودند:
نفوذ سیاسی هم این است که در مراکز تصمیمگیری و اگر نشد تصمیمسازی، نفوذ بکنند. وقتی دستگاههای سیاسی و دستگاههای مدیریتی یک کشور تحت تأثیر دشمنان مستکبر قرار گرفت، آن وقت همه تصمیمگیریها در این کشور بر طبق خواست و میل و اراده مستکبرین انجام خواهد گرفت... هدف این است که در مراکز تصمیمگیری نفوذ کنند، اگر نتوانستند در مراکز تصمیمسازی نفوذ کنند؛ زیرا جاهایی هست که تصمیمسازی میکند.
نفوذ علمی یهود در صدر اسلام
پیامبر اسلام (ص) به طور کلی از تشبه به یهود نهی میفرمودند؛ یعنی حتی مسلمانان را نهی میکردند که وضع ظاهرشان را مانند یهود قرار دهند. افزون بر این پیامبر به شدت از مطالعه و مراجعه به کتب یهود نهی میکردند. ایشان حتی در مقابل استنساخ از کتابهای یهود نیز به شدت نهی میفرمودند. ایشان حتی اجازه نمیدادند مسلمانان به تورات مراجعه کنند و یا اینکه مسائل خود را از یهود بپرسند.[2]
برای فهم این روایات و فضای اجتماعی که این روایات در آن بیان شده است باید به این نکته توجه کرد که در جامعه صدر اسلام یهود دارای یک هیمنه علمی و فرهنگی بود و اعراب به شدت در مقابل آنها از جهت فرهنگی دچار خودباختگی بودند.
یهود به دلیل بهرهمندی از تورات و مفاهیم آن و وجود مکتبخانههای آموزشی از یک غنای علمی و فرهنگی نسبت به اعراب بادیهنشین بیسواد برخوردار بود. این هیمنه علمی سبب اقتدار فرهنگی-اجتماعی یهود شده بود و سبب شده بود که برخی از اعراب فرزندان خود را برای آموزش خواندن و نوشتن به مدارس یهود بفرستند.
نباید فراموش کنیم که یهود در شبهجزیره عربستان یک اقلیت بود، لذا برای حفظ حریم و هویت فرهنگی و تشخص هویتی خود تلاش میکرد. از این رو در انتقال معارف دینی خود و با تمرکز بر تورات عمل میکرد در حالی که در مقابل، اعراب شبهجزیره به جز شعر و شعرخوانی، بهرهای از علم و فرهنگ نداشت و به شترچرانی و جنگافروزی مشغول بودند.
ادامه دارد... .
[1]. بیانات در دیدار فرماندها سپاه، 25 شهریور 1394
[2] . ر.ک: اسد الغابة، ج 3 ، ص 188 ، عز الدین بن الأثیر أبی الحسن علی بن محمد الجزری الوفاة: 630ق ، دار النشر، دار إحیاء التراث العربی - بیروت / لبنان - 1417 هـ - 1996 م ، الطبعة : الأولى ، تحقیق : عادل أحمد الرفاعی؛ تفسیر ابن کثیر، ج 1، ص 379، إسماعیل بن عمر بن کثیر الدمشقی أبو الفداء الوفاة: 774 ، دار النشر، دار الفکر، بیروت، 1401ق.