یهود به دلیل بهره‌­مندی از تورات و مفاهیم آن و وجود مکتب‌­خانه­‌های آموزشی از یک غنای علمی و فرهنگی نسبت به اعراب بادیه‌­­نشین بی­‌سواد برخوردار بود. این هیمنه علمی سبب اقتدار فرهنگی-اجتماعی یهود شده بود و سبب شده بود که برخی از اعراب فرزندان خود را برای آموزش خواندن و نوشتن به مدارس یهود بفرستند.

پایگاه صهیون‌پژوهی خیبر، تاریخ امری ایستا نیست بلکه گذشته چراغ راه آینده است. اگر از گذشته عبرت نگیریم آینده را از دست خواهیم داد. آینده از آنِ کسانی است که اشتباهات گذشته را تکرار نمی‌­کنند.

برای کسب عزت و بزرگی باید دشمن را خوب بشناسیم و راه‌­های نفوذ و توطئه آن را شناسایی و تحلیل کنیم. از این جهت در این نوشتار به دنبال بررسی تاریخچه نفوذ علمی در صدر اسلام هستیم؛‌ نفوذی که منجر به نفوذ سیاسی و اجتماعی نیز شد. بر این اساس تاریخ نشان می‌دهد که نفوذ علمی دشمنان، در بستر خودباختگی فرهنگی و عدم خودباوری به داشته‌­های علمی روی می­دهد و نفوذ سیاسی اجتماعی حاصل از آن زمینه از بین رفتن استقلال کشور را فراهم می‌­کند.

مقام معظم رهبری به خوبی انواع نفوذ و ارتباط آن‌ها را با یکدیگر بیان کردند:

امروز نفوذ دشمن یکی از تهدیدهای بزرگ است برای این کشور؛ دنبال نفوذند. نفوذ یعنی چه؟ نفوذ اقتصادی ممکن است، که البته کم‌اهمیت‌ترین آن نفوذ اقتصادی است؛ و ممکن است که جزو کم­‌اهمیت­‌ترین نفوذ امنیتی باشد. نفوذ امنیتی چیز کوچکی نیست امّا در مقابل نفوذ فکری و فرهنگی و سیاسی، کم‌اهمیت است.[1]

ایشان در جمع فرماندهان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در تاریخ ۹۴/۶/۲۵ نیز فرمودند:

نفوذ سیاسی هم این است که در مراکز تصمیم‌­گیری و اگر نشد تصمیم‌­سازی، نفوذ بکنند. وقتی دستگاه­‌های سیاسی و دستگاه‌­های مدیریتی یک کشور تحت تأثیر دشمنان مستکبر قرار گرفت، آن وقت همه تصمیم‌­گیری‌­­ها در این کشور بر طبق خواست و میل و اراده مستکبرین انجام خواهد گرفت... هدف این است که در مراکز تصمیم‌­گیری نفوذ کنند، اگر نتوانستند در مراکز تصمیم‌­سازی نفوذ کنند؛ زیرا جاهایی هست که تصمیم‌­سازی می­­کند.

نفوذ علمی یهود در صدر اسلام

پیامبر اسلام (ص) به طور کلی از تشبه به یهود نهی می‌­فرمودند؛ یعنی حتی مسلمانان را نهی می­‌کردند که وضع ظاهرشان را مانند یهود قرار دهند. افزون بر این پیامبر به شدت از مطالعه و مراجعه به کتب یهود نهی می‌­کردند. ایشان حتی در مقابل استنساخ از کتاب‌­های یهود نیز به شدت نهی می‌­فرمودند. ایشان حتی اجازه نمی‌­دادند مسلمانان به تورات مراجعه کنند و یا اینکه مسائل خود را از یهود بپرسند.[2]

برای فهم این روایات و فضای اجتماعی که این روایات در آن بیان شده است باید به این نکته توجه کرد که در جامعه صدر اسلام یهود دارای یک هیمنه علمی و فرهنگی بود و اعراب به شدت در مقابل آن‌ها از جهت فرهنگی دچار خودباختگی بودند.

یهود به دلیل بهره­‌مندی از تورات و مفاهیم آن و وجود مکتب­‌خانه‌­های آموزشی از یک غنای علمی و فرهنگی نسبت به اعراب بادیه‌­­نشین بی‌­سواد برخوردار بود. این هیمنه علمی سبب اقتدار فرهنگی-اجتماعی یهود شده بود و سبب شده بود که برخی از اعراب فرزندان خود را برای آموزش خواندن و نوشتن به مدارس یهود بفرستند.

نباید فراموش کنیم که یهود در شبه‌جزیره عربستان یک اقلیت بود، لذا برای حفظ حریم و هویت فرهنگی و تشخص هویتی خود تلاش می­‌کرد. از این رو در انتقال معارف دینی خود و با تمرکز بر تورات عمل می­‌کرد در حالی که در مقابل، اعراب شبه‌جزیره به جز شعر و شعرخوانی، بهره­‌ای از علم و فرهنگ نداشت و به شترچرانی و جنگ‌­افروزی مشغول بودند.

ادامه دارد... .