-
شنبه, ۲۳ فروردين ۱۳۹۹، ۱۱:۱۰ ق.ظ
نفوذ لابی صهیونیست محدود به یک یا چند رئیس‌جمهور مشخص در ایالات متحده نیست، بلکه به یقین می‌توان گفت که از زمان مهاجرت یهودیان به آمریکا، اکثریت رؤسای‌جمهور این کشور تحت سیطره این اقلیت قومی - نژادی بوده‌اند.
پرونده ویژه‌ی «نفوذ صهیونیسم در سیستم حکومتی آمریکا»؛
شماره یازدهم: نفوذ صهیونیست‌ها در قوه مجریه آمریکا
پایگاه صهیون‌پژوهی خیبر، در شماره‌های پیشین این پرونده، ابتدا به تعریف لابی و سپس به معرفی دو لابی صهیونیستی قدرتمند در آمریکا، به نام‌های «آیپک» و «جی استریت» پرداخته شد. در حقیقت می‌توان دَه شماره گذشته را مقدمه ورود به بحث نفوذ صهیونیسم در سیستم حکومتی ایالات متحده آمریکا دانست. اکنون باتوجه به آشنایی مخاطبان با گروه‌های ذی‌نفوذ یهودی – صهیونیستی در آمریکا، به بررسی جزئی‌تر نفوذ آنان در عرصه سیاست داخلی و خارجی آمریکا پرداخته خواهد شد.
نکته حائز اهیمت این است که باتوجه به اهمیت، قدرت و نفوذ بسیار بالای لابی آیپک نسبت به سایر لابی‌های یهودی در آمریکا، زین‌پس می‌توان با کمی اغماض عبارات «لابی صهیونیستی/یهودی» و «لابی آیپک» را برابر و معادل با «گروه‌های ذی‌نفوذ یهودی-صهیونیستی» دانست.
تقسیم‌بندی
به طور کلی می‌توان نفوذ صهیونیست‌ها در عرصه حکومت ایالات متحده را به دو بخش: نفوذ در سیاست داخلی و سیاست خارجی تقسیم کرد. اما به جهت هرچه روشن‌ترشدن بحث، در این پرونده ویژه به بررسی نفوذ صهیونیست‌ها در بخش‌های زیر (در کشور آمریکا) پرداخته خواهد شد:
الف- نفوذ در قوه مجریه (سیاست داخلی)؛
ب- نفوذ در قوه مقننه؛
ج- کنترل افکار عمومی؛
د- نفوذ در سیاست خارجی.
نفوذ صهیونیست‌ها در قوه مجریه آمریکا
الگوی دسترسی به قدرت یکی از روش‌هایی است که گروه‌های ذی‌نفع در راستای تحقق اهداف خود معمولاً آن را به کار می‌گیرند. بر اساس این الگو گروه‌های ذی‌نفع سعی میکنند شبکه ارتباط و نفوذ خود را به بالاترین سطح ممکن در سازمان هدف برساند. از آنجا که دسترسی به تصمیم‌سازان و رهبران سازمان مهمترین انگیزه گروه‌های ذی‌نفع در فرایند فعالیت‌های آنها می‌باشد، بنابراین دسترسی به بالاترین تصمیم‌سازان مدنظر قرار می‌گیرد. دسترسی به بالاترین تصمیم‌سازان، در واقع دسترسی مستقیم به قدرت سیاسی، منابع تصمیم‌گیری و اطلاعات دست اول و ارتباطات تعیین‌کننده است.
لابی صهیونیست فعال در آمریکا نیز جهت هموار ساختن اهداف و سیاست‌های خود از الگوی دسترسی به قدرت استفاده می‌کند. در این چارچوب لابی مزبور با استفاده از این رهیافت دسترسی به تصمیم‌سازان اصلی در قوه مجریه آمریکا حتی شخص رئیس‌جمهور را هدف خود قرار داده است.
در این قسمت می‌توان نفوذ صهیونیست‌ها در قوه مجریه آمریکا را در دو بخش مورد بررسی قرار داد:
تأثیرگذاری بر انتخابات
تأثیرگذاری لابی بر قوه مجریه تا حدی ناشی از تأثیرگذاری آرای یهودیان بر انتخابات ریاست‌جمهوری است. رأی‌دهندگان یهودی مشارکت بالایی در انتخابات داشته، و در ایالت‌های مهم اعم از کالیفرنیا، فلوریدا، ایلینویز، نیوجرسی، نیویورک و پنسیلوانیا متمرکزند که وزنه‌ی آنها را برای تعیین رئیس‌جمهور آینده کشور سنگین‌تر می‌کند.
نامزدهای ریاست‌جمهوری به واسطه اهمیت فراوان رأی‌دهندگان یهودی و رقابت‌های نزدیک تلاش فراوانی برای جلب حمایت آنها صرف میکنند. البته کسب این حمایت و حفظ آن در گرو پشتیبانی بی قید و شرط از رژیم صهیونیستی است.
«گولدوین»، درباره انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا می‌گوید: «در میان گروه‌های نژادی، یهودیان بیشترین اهتمام را نسبت به انتخاب ریاست‌جمهوری آینده دارند. به‌رغم اینکه یهودیان کمتر از ۳ درصد شهروندان آمریکا را تشکیل می‌دهند ولی ۴ تا ۵ درصد مجموع آرا به آنان تعلق دارد. در حالی که سیاه‌پوستان که ۱۱ درصد از شهروندان آمریکا را تشکیل می‌دهند، حداکثر ۵ درصد از مجموع آرا را به خود اختصاص می‌دهند.»
پیشنهاد مطالعه:
پرونده ویژه| آشنایی با لابی «جی استریت»
جایگاه لابی صهیونیست در نظام انتخاباتی آمریکا از آنجا ناشی می‌شود که این لابی قادر است آرای یهودیان آمریکا و همچنین حمایت‌های مالی آنان را به سوی نامزدهای مورد حمایت خود هدایت کند.
از سال ۱۹۱۶ تا ۲۰۱۲م. مجموعاً ۲۵ کاندیدا در انتخابات‌های ریاست‌جمهوری آمریکا شرکت کرده و بیشترین آرای یهودیان را به خود اختصاص داده‌اند. از این ۲۵ نفر مورد حمایت یهودیان، ۱۴ تن از آنان به موفقیت رسیدند و مقام ریاست‌جمهوری آمریکا را به خود اختصاص دادند.
البته نفوذ لابی صهیونیست محدود به یک یا چند رئیس‌جمهور مشخص در ایالات متحده نیست، بلکه به یقین می‌توان گفت که از زمان مهاجرت یهودیان به آمریکا، اکثریت رؤسای‌جمهور این کشور تحت سیطره این اقلیت قومی - نژادی بوده‌اند.
تسلط یهودی - اسرائیلی در [قوه مجریه] ایالات متحده به حدی است، که حتی خشم آدمیرال «توماس مورر»، رئیس سابق ستاد مشترک ارتش آمریکا را نیز در آورده است: «هرگز رئیس‌جمهوری را ندیده‌ام که در برابر اسرائیلی‌ها بایستد. همواره چنین بوده که اسرائیلی‌ها به هرچه می‌خواستند، رسیده‌اند. اسرائیلی‌ها از همه جریانات داخلی باخبرند. اگر مردم آمریکا می‌دانستند آنان تا چه حد در دولت ما نفوذ دارند علیه آنان قیام می‌کردند.»
در اختیار گرفتن پست‌های مهم دولتی
شیوه مشهودتری که برای جهت‌دادن به سیاست دولت توسط لابی وجود دارد بر این اساس است که افراد موافق با دیدگاه‌‌های لابی باید پست‌های مهم دولتی را اشغال کنند تا اهداف لابی محقق شود. لابی طرفدار رژیم صهیونیستی هم از این روش بسیار بهره می‌برد.
البته، به طور کلی تصمیم‌سازان رده میانی آمریکا از فضای بیشتری برای اقدامات خود برخوردار هستند و ارتباط با آنها می‌تواند تاثیرات شگرفی بر روند تصمیم‌گیری قوه مجریه آمریکا داشته باشد. یهودیان در این مرحله از دو روش استفاده میکنند:
1-ایجاد شرایط و فشار لازم برای انتخاب یهودیان در سمت‌های کلیدی؛
2-استفاده از این افراد و دیگر افراد برای پیش‌بردن و تحقق اهداف مورد نظر یهودیان.
در راستای مورد اول باید گفت تعداد اعضای یهودی شاغل در قوه مجریه ایالات متحده بسیار بیشتر از نسبت جمعیت این اقلیت در آمریکا است. حضور یهودیان در دوران ریاست‌جمهوری «کلینتون» به رکوردی بی‌سابقه در تاریخ آمریکا رسید. با وجود آن که جمعیت یهودیان آمریکا کمتر از 3 درصد کل جمعیت این کشور است ولی ۴۲ درصد مسئولان دولتی کلینتون را یهودیان تشکیل می‌دادند.
نکته جالب اینکه در شورای امنیت ملی آمریکا در دوره کلینتون 7 نفر از ۱۱ مدیر ارشد، یهودی بودند و در حساس‌ترین مراکز تصمیم‌گیری امنیت و سیاست خارجی دولت آمریکا حضور داشتند. همچنین 10 یهودی دیگر در کادر ارشد کارکنان کاخ سفید حضور داشتند. 4 تن از اعضای کابینه کلینتون یهودی بودند و از همه مهم‌تر اینکه، رئیس سازمان «سیا» و رئیس پلیس فدرال آمریکا نیز یهودی بودند.
همچنین در دولت کلینتون نفوذ یهودیان تا آنجا در سیاست خارجی دامنه‌دار و گسترده شد که یهودیان توانستند در ۲۴ کشور اعم از کشورهای بسیار مهمی چون آلمان، فرانسه، آفریقای جنوبی، هند، مکزیک، کانادا، برزیل و سوئیس به مقام سفیری برسند.
منبع:
1-فرمانروایان پنهان، حسین جعفری موحد، صص 257 تا 274.
2- ره‌آورد سیاسی، مدل عملکرد لابی آیپک برای تأثیرگذاری بر سیاست خارجی ایالات متحده آمریکا، صادق باغستانی آرانی، پاییز و زمستان 1396، شماره 50، صص 153 تا 169.
3-نقش گروه‌های فشار در شکل‌گیری سیاست خارجی آمریکا در خاورمیانه، جان استیری، ص ۵۹.
لینک کوتاه: http://khbn.ir/XI4et0