در واقع هایداماک‌ها، دهقانان و روستاییانی بودند که از املاک اربابان خود فرار کرده و در جنگ‌ها و کوه‌ها پناه می‌گرفتند. بعد از این در مدت کوتاهی مردم فقیر و زجر کشیده شهری نیز به آنان پیوستند. این جمعیت خسته از ظلم و رمیده از نظام ساختاری جامعه خود، به‌طور مسلح به کاروان‌های تجاری یهودیان و اشراف حمله می‌کردند. تا جایی که در ۱۷۶۸م این جریان به قدری شدت می‌یابد که حتی برخی از شهرهای کوچک نیز تحت تصرف و اختیار این افراد شورشی درمی‌آید.

پایگاه صهیون‌پژوهی خیبر، مهاجرت یهودیان و به‌دنبال آن حاکمیت آن‌ها بر شرق اروپا، جز ظلم و رنج برای مردم چیزی به ارمغان نیاورد. به‌عنوان شاهد می‌توان به ادبیات غنی کشور روسیه در قرن نوزدهم اشاره کرد که از این داستان‌ها فراوان یافت می‌شود. اما بعد از جنگ‌ جهانی دوم با استفاده از تبلیغات گسترده و مستمر رسانه‌ها که غالباً توسط یهودیان اداره می‌شد، این جنایات و ظلم‌ها به وادی فراموشی سپرده شد و اسطوره مظلومیت یهود جای آن را گرفت. به‌عبارتی جماعتی که خود مسبّبان اصلی ظلم و شکنجه بودند اکنون در جای مظلومان و ستم‌دیدگان قرار گرفته‌اند.

ظلم یهودیان در قرن‌های شانزدهم تا نوزدهم بی‌جواب نماند و باعث شد تا روستاییان علیه رباخواران و مباشرین یهودی بشورند. از معروف‌ترین این شورش‌ها، قیام قزاق‌ها به رهبری «بوگدان خملنیتسکی»^۱ در ۱۵۹۵م را می‌توان نام برد. این قیام باعث شد روحیه‌ای ضدیهودی و ضداشرافی در دهقانان و روستاییان ایجاد شود و در خاطره‌ها به یادگار بماند. لذا شما می‌بینید «خملنیتسکی» در ادبیات تاریخی مردم اُکراین برجسته است. اما نوع نگاه به این شخصیت در ادبیات یهودی کاملاً متفاوت است.

در منابع اُکراینی از «خملنیتسکی» به‌عنوان یک قهرمان ملی و ناجی یاد می‌شود ولی در منابع یهودی او یکی از شرورترین مردمان است که یهودیان را سرکوب کرد. در تاریخ‌نگاری یهودی داستان‌های مفصلی درباره قیام او علیه یهودیان نقل می‌شود که بی‌شک در این روایات، افسانه و اغراق فراوانی به کار رفته است. این شورش باعث شد تا برخی از یهودیان برای حفظ منافع خود به مراکز تجاری جنوب اروپا هجرت کنند. با این‌حال اُلیگارشی قدرت و ثروت یهودی هم‌چنان در این منطقه باقی ماند و به کار خود ادامه داد.

بعد از پایان‌یافتن این قیام، یهودیان نسبت به روستاییان قساوت بیش‌تری به خرج دادند که باعث شد تا در ۱۷۲۰م شعله قیام و کودتاه در شرق لهستان به ویژه اکراین دوباره شعله‌ور شد. این قیام و جنبش نو پدید، «هایداماک»^۲ نام گرفت. در واقع هایداماک‌ها دهقانان و روستاییانی بودند که از املاک اربابان خود فرار کرده و در جنگ‌ها و کوه‌ها پناه می‌گرفتند. بعد از این در مدت کوتاهی مردم فقیر و زجرکشیده شهری نیز به آنان پیوستند. این جمعیت خسته از ظلم و رمیده از نظام ساختاری جامعه خود، به‌طور مسلح به کاروان‌های تجاری یهودیان و اشراف حمله می‌کردند. تا جایی که در ۱۷۶۸م این جریان به قدری شدت می‌یابد که حتی برخی از شهرهای کوچک نیز تحت تصرف و اختیار این افراد شورشی درمی‌آید. اما این قیام مردمی ناراضی از سلطه، ظلم و استعمار یهودیان، در نهایت توسط ارتش لهستان و نیروی نظامی روسیه به فرماندهی «برانیسکی»^۳ سرکوب شد. لذا شما می‌بینید که از این پس نام «برانیسکی» در منابع یهودی به‌عنوان ناجی قوم یهود مورد ستایش قرار می‌گیرد.^۴

در حقیقت ثروت زرسالاران یهودی امروز شرق اروپا بر کوهی از درد و رنج و مردم این منطقه بنا شده است. به‌عبارتی مردم امروز اروپا نمی‌دانند که از حقوق خود محروم شده‌اند؛ چرا که رسانه‌های «صهیونیستی–یهودی» با قدرت باورنکردنی خود مانع از توجه این مردم به واقعیت‌های تاریخی دیروز و امروزشان شده است.

نویسنده: میلاد پور عسگری

پی‌نوشت:

۱ – Bogdan khmelnitsky

۲- Haidamak

۳- Branicki

۴- کتاب زرسالاران یهودی و پارسی، استعمار بریتانیا و ایران، عبدالله شهبازی، ج۲، ص ۹۵ الی ۹۶.

لینک کوتاه: http://khbn.ir/LxUznPu