صهیونیسم دینی، اندیشه‌ای است که اعتقاد دارد بازگشت به سرزمین موعود، در زمانی که پروردگار مشخص نموده و به شیوه‌ای که او تعیین می‌کند، انجام خواهد شد و این کار به دست بشر انجام‌پذیر نیست.

پایگاه صهیون‌پژوهی خیبر، صهیونیسم تنها دارای ابعاد و معانی سیاسی نیست، بلکه ابعاد و معانی دیگری هم‌چون صهیونیسم کارگری، فرهنگی، دمکراتیک، رادیکال و توسعه‌طلب را نیز در بر می‌گیرد. مشهورترین تقسیم‌بندی صهیونیسم، طبقه‌بندی آن به دو بخش سیاسی و فرهنگی است. صهیونیسم سیاسی، خواهان بازگشت یهودیان به فلسطین است که با تدوین کتاب دولت یهود توسط هرتزل در ۱۸۹۴م زاده شد.

صهیونیسم فرهنگی

صهیونیسم فرهنگی، مخالف مهاجرت یهودیان به فلسطین است؛ زیرا در انتظار «انسان رهایی‌بخش» در آخرالزمان نشسته که یهودیان و تمام آدمیان را به جهان سرزمین ابراهیم و موسی(علیه‌السلام) یا سرزمین نجات بازگرداند.¹

صهیونیسم دینی

صهیونیسم به دینی و غیر دینی هم تقسیم می‌گردد. صهیونیسم دینی، اندیشه‌ای است که اعتقاد دارد بازگشت به سرزمین موعود، در زمانی که پروردگار مشخص نموده و به شیوه‌ای که او تعیین می‌کند، انجام خواهد شد و این کار به دست بشر انجام‌پذیر نیست.

صهیونیسم یهودی و مسیحی

پیروان این اندیشه، شامل گروهی یهودی(صهیونیسم) و شماری مسیحی(صهیونیسم مسیحی) هستند. در مقابل، در صهیونیسم غیر دینی و غیر یهودی، کسانی جای دارند که با تکیه بر استدلال‌های تاریخی، سیاسی و علمی به اسکان یهودیان در فلسطین مشروعیت می‌بخشند.

صهیونیسم لائیک(غیر دینی)

این همان صهیونیسم لائیک(غیر دینی) است که تنها مفاهیم سیاسی خویش را به زبان دین بیان می‌کند. بنابراین، صهیونیسم همواره به معنای یهودیت نیست، بلکه گاه به مفهوم حرکتی برای غیر یهودی کردن یهودیت نیز به کار می‌رود.²

منبع: حسین جعفری موحد، فرمانروایان پنهان

 پی‌نوشت:

[۱] روژه گارودی، پرونده اسرائیل و صهیونیزم سیاسی، ص۵.

[۲] روژه گارودی، تاریخ یک ارتداد، اسطوره‌های بنیان‌گذار سیاست اسرائیل ص۲۳٫

لینک کوتاه: http://khbn.ir/GAK4El