-
سه شنبه, ۱ مهر ۱۳۹۹، ۰۸:۰۰ ب.ظ
بیشتر مسئولین حکومتی ایالات‌متحده، اعم از دموکرات و جمهوری‌خواه، در موضوع حمایت این کشور از اسرائیل اتفاق‌نظر دارند. دلیل اصلی این اتفاق‌نظر، چنانکه در ادامه مورد اشاره قرار خواهد گرفت، نفوذ عمیق لابی صهیونیست در لایه‌های مختلف حکومتی آمریکاست.
پایگاه صهیون‌پژوهی خیبر، از زمان جنگ اکتبر ۱۹۷۳ میان اعراب و اسرائیل، آمریکا همواره سطحی از حمایت را برای اسرائیل فراهم کرده که در نتیجه از میزان کمک‌های ایالات‌متحده به سایر کشورها کاسته شده است. اسرائیل از سال ۱۹۷۶ تاکنون، همواره بزرگ‌ترین دریافت‌کننده کمک‌های مستقیم اقتصادی و نظامی آمریکا و در مجموع بزرگ‌ترین دریافت‌کننده این کمک‌ها از زمان جنگ‌جهانی دوم بوده است. طبق آمار موجود، مجموع کمک‌های ایالات‌متحده به اسرائیل در سال ۲۰۰۳ به بیش از ۱۴۰ میلیارد دلار می‌رسد.[۱] اسرائیل هر سال حدود سه میلیارد دلار کمک خارجی مستقیم دریافت می‌کند که تقریبا یک‌پنجم بودجه کمک‌های خارجی آمریکا است از حیث سرانه پرداخت، در واقع ایالات‌متحده به هر اسرائیلی یک یارانه مستقیم به ارزش تقریبی پانصد دلار در هر سال می‌دهد؟[۲]
اسرائیل همچنین کمک‌های ویژه‌ای را از واشنگتن دریافت می‌کند. سایر دریافت‌کننده‌های کمک از آمریکا پولشان را در چهار قسط می‌گیرند، اما اسرائیل کل سهمش را در آغاز هر سال مالی دریافت می‌کند و از این جهت نیز نفع بیش‌تری می‌برد. عمده دریافت‌کنندگان کمک‌های نظامی آمریکا لازم است کل مبلغ دریافتی را در ایالات‌متحده خرج کنند،[۳] اما اسرائیل می‌تواند ۲۵ درصد سهم کمک‌های دریافتی را برای ارتقاء صنایع دفاعی خود استفاده کند. اسرائیل، تنها دریافت‌کننده کمک از آمریکاست که لازم نیست پاسخ‌گوی نحوه هزینه این کمک‌ها باشد. بنابراین، معافیتی شامل حال اسرائیل است که در عمل، جلوگیری از صرف این پول را برای اهدافی مغایر خواست آمریکا غیر ممکن می‌کند. همچنین ایالات‌متحده امکان دسترسی اسرائیل را به جنگ‌افزارهای بسیار پیشرفته آمریکایی مثل هلی‌کوپترهای «بلک هاک»[۴] و جت‌های «اف ۱۶» فراهم کرده است. در نهایت، ایالات‌متحده اطلاعاتی را در دسترس اسرائیل قرار می‌دهد که در عمل از متحدین خود در ناتو دریغ می‌کند و چشمانش را بر روی دستیابی اسرائیل به جنگ‌افزارهای هسته‌ای بسته نگه می‌دارد.[۵]
اتفاق‌نظر مسئولین حکومتی ایالات‌متحده در موضوع حمایت از اسرائیل
بیشتر مسئولین حکومتی ایالات‌متحده، اعم از دموکرات و جمهوری‌خواه، در موضوع حمایت این کشور از اسرائیل اتفاق‌نظر دارند. دلیل اصلی این اتفاق نظر، چنان که در ادامه مورد اشاره قرار خواهد گرفت، نفوذ عمیق لابی صهیونیست در لایه‌های مختلف حکومتی آمریکاست.
به عنوان مثال، اعضای مجلس سنای آمریکا که در بیشتر مسائل، دارای اندیشه‌ها و جهت‌گیری‌های متفاوتند، اما در آنچه که مربوط به اسرائیل می‌شود خود را کاملا هم‌نظر می‌یابند. طی یک مناظره تلویزیونی در آوریل ۱۹۷۵ معلوم شد که سناتور «جرج مک گاورن»[۶] از ایالت داکوتای جنوبی و سناتور «فرانک جورج»[۷] از ایالت «ایداهو» در مورد سیاست آمریکا در آسیای جنوب شرقی کاملا با سناتور «جیمز باکلی»[۸] از ایالت نیویورک اختلاف‌نظر دارند، اما تا سخن به مسئله اعراب و اسرائیل رسید، همه‌چیز به مسالمت و اتفاق گرایید و هر سه تأکید کردند که تنها نگذاشتن یگانه هم‌پیمان آمریکا، یعنی اسرائیل، ضروری است.[۹]
آنچه که ژنرال آمریکایی «اپرا ایکر»[۱۰] نقل می‌کند، نمایانگر حمایت‌های بی‌شائبه کنگره آمریکا از رژیم اسرائیل و عمق تناقضات در گفتگوهای آنها است. این نظامی بلندمرتبه می‌نویسد: «هواپیمای جنگی «جاویتس» که کاربردهای متفاوتی دارد و به نام طراح آن که عضو مجلس سنا از ایالت نیویورک بود، نامگذاری شده، شباهت فراوانی به هواپیمای «فانتوم ۴» دارد. هنگامی که این هواپیما بر فراز شهر «هانوی» به پرواز در می‌آید، اعضای کنگره آن را عملی تحریک‌کننده قلمداد میکنند که ممکن است به جنگ‌جهانی سوم بینجامد، اما هنگامی که همین هواپیماها که ستاره داود بر آنها نقش بسته در آسمان قاهره پرواز میکنند، این کار دفاع از آزادی قلمداد می‌گردد».[۱۱]
در موضوع کمک‌ها و حمایت‌های دولت آمریکا از اسرائیل، شرایط و اوضاع اقتصادی این کشور خیلی ملاک عمل قرار نمی‌گیرد و تحت هر شرایطی این کمک‌ها باید صورت بگیرد.
کمک به اسرائیل حتی با وجود بحران‌های شدید اقتصادی
گروهی از اقتصاددانان آمریکایی، از جمله «آرتور پرنس» رئیس «کمیته فدرال آمریکا در شرایط اضطراری» در تابستان سال ۱۹۷۴ خواستار آن شدند که هزینه دولت آمریکا کاسته شود تا بتوان با تورم و رکورد اقتصادی که کشور از آن رنج می‌برد مبارزه کرد. در همین‌حال، «کمیسیون امور خارجی»[۱۲] مجلس نمایندگان آمریکا تصویب کرد که کمک‌های مالی به اسرائیل از ۵۰ میلیون دلار به ۲۵۰ میلیون دلار افزایش یابد. از این گذشته، دولت آمریکا به مجلس نمایندگان پیشنهاد کرد که با فروش سلاح به مبلغ ۲۰۰ میلیون دلار به اسرائیل موافقت کند و بپذیرد که اسرائیل این مبلغ را به اقساط بپردازد. «کمیسیون امور خارجی» نه تنها با این پیشنهاد موافقت کرد بلکه یک میلیون دلار از این مبلغ را به اسرائیل بخشید.[۱۳]
سناتور «فولبرایت» در مورد کمک‌های مالی فراوان به اسرائیل برای ایجاد شهرک‌های جدید در اراضی اشغالی گفت: «در حالی که مجلس سنای آمریکا به اسرائیل ۸۵ میلیون دلار کمک اعطا می‌کند، من در اخذ ۸ میلیون دلار جهت ساختن راه در شهر «آرکانزاس» دچار مشکلات جدی‌ام و سبب آن کمبود بودجه ذکر می‌شود».[۱۴]
مخالفت افکار عمومی آمریکا با کمک به اسرائیل
علی‌رغم مخالفت افکار عمومی آمریکا با انجام هرگونه کمک خارجی به هر کشور بیگانه، پشتیبانی‌های کنگره تحت‌تاثیر لابی صهیونیست، چرا مستمر کمک‌های خارجی به اسرائیل را تضمین می‌کند. کنگره آمریکا به صورت مداوم لوایح کمکی به اسرائیل را درست منطبق با درخواست آن کشور به دولت ارائه می‌نماید.
پس از پایان جنگ سرد، کمک‌های مالی و اقتصادی آمریکا به کشورهای خارجی کاهش یافت، اما کمک به اسرائیل مانند گذشته با سیر صعودی ادامه یافت. از دهه ۱۹۸۰ اسرائیل و مصر هر کدام حداقل چیزی حدود ۲ میلیارد دلار در سال کمک مالی دریافت میکنند. با توجه به جمعیت بیشتر کشور مصر، این رقم به معنای ۵۲ دلار برای هر مصری و چیزی حدود ۱۴ هزار دلار برای هر اسرائیلی است. کمک به مصر در زمان حسنی‌مبارک، یک سلاح استراتژیک در دست آمریکا بود که به وسیله آن استمرار «صلح سرده» را بین اسرائیل و مصر ضمانت می‌کرد و در ضمن حمایت مصر را از سیاست‌های منطقه‌ای تحقق می‌بخشید. در حالی که کمک به اسرائیل دارای اهداف استراتژیک است.[۱۵]
در خلال دهه ۱۹۹۰ از کمک سالیانه سه میلیارد دلاری آمریکا به اسرائیل، ۲/۱ میلیارد دلار به شکل کمک‌های اقتصادی ۸/۱ میلیارد دلار کمک‌های نظامی بود. این مبلغ بیشتر از کل کمک‌های اقتصادی ارائه شده به کشورهای آفریقای مرکزی، آمریکای لاتین و حوزه کارائیب است. به‌عنوان نتیجه مستقیم حمایت کنگره از اسرائیل تحت‌تأثیر لابی صهیونیست، کمک‌های مالی ایالات‌متحده به اسرائیل از سال ۱۹۴۸ تا سال ۲۰۰۱ مبلغی بالغ بر۹۱ میلیارد دلار بوده و تا سال ۲۰۰۳ کل کمک مالی آمریکا شامل مزایای ویژه هزینه‌های غیر مستقیم مبلغ ۸/۱ تریلیون دلار تخمین زده شده این مبالغ شامل معافیت‌های مالیاتی برای خرید ضمانت‌های اسرائیل یا هزینه سازمان‌هایی که به اسرائیل بدون پرداخت مالیات کمک می‌فرستند، نمی‌شود.[۱۶]
به طور کلی می‌توان گفت به پاس تلاش‌های لابی صهیونیستی طرفدار اسرائیل در ایالات‌متحده، این کشور بزرگ‌ترین دریافت‌کننده کمک‌های مالی خارجی آمریکا از زمان جنگ‌جهانی دوم به بعد بوده است.
منبع: جعفری موحد، حسین، فرمانروایان پنهان (تحلیلی بر نفوذ لابی صهیونیسم بر ارکان حکومتی و غیر حکومتی آمریکا)
پی نوشت:
[۱] طبق اطلاعات مندرج در Greenbook ، متعلق به آژانس آمریکایی توسعه بین‌المللی (USAID) که وام‌ها و کمک‌های اعطایی به کشورهای دیگر را گزارش می‌کند. اسرائیل در سال ۰۲ ۱۴۰۱۴۲۸۰۰ دلار از آمریکا دریافت کرده است. برای مشاهده اطلاعات فوق به سایت مراجعه شود:
www . qesdb . clie . org
[۲] جان میرشایمر و استفان والت، لابی اسرائیل و سیاست خارجی آمریکا، صص ۳و ۴
[۳] یعنی صرف خرید کالا یا تجهیزات نظامی از شرکت‌های آمریکایی بکنند.
[۴] blackhawk
[۵] همان، ص ۴. این اطلاعات که در کتاب «لابی اسرائیل و سیاست خارجی آمریکا مندرج است به اظهارات نویسندگان این کتاب، بر اساس اسناد و مدارک معتبر که توسط سازمان‌های حقوق‌بشری معتبر در سطح بین‌الملل و اظهاراتی از اعضای لابی صهیونیستی فعال ایالات‌متحده ارائه شده است. بنابر این جای هیچ‌گونه مناقشه‌ای در این اطلاعات وجود ندارد.
[۶] George Stanley McGovern
[۷] Frank George
[۸] James L. Buckley
[۹] از سیاست‌مدارانی بیشتر تحت فشار صهیونیست ها هستند که به نمایندگی ایالت‌هایی برگزیده می‌شوند که شمار بیش‌تری از یهودیان در آن زندگی میکنند. ایالت نیویورک پیش از ایالت‌های دیگر مصداق این سخن است، زیرا حدود دو میلیون و دویست هزار بهودی در این ایالت زندگی میکنند (حدود ۱۸ درصد کل یهودیان آمریکا)، یکی از نمایندگان ایالت نیویورک این واقعیت را این‌چنین نقل می‌کند: «همان‌گونه که مناطق غرب آمریکا برای اجرای برنامه‌های سدسازی و اصلاحات کشاورزی تلاش میکنند نمایندگان این منطقه نیز کاملا می‌کوشند که اسرائیل کمک‌های نظامی بیش‌تری از آمریکا دریافت کند(روزنامه واشنگتن پست، شماره ۲۶ آوریل ۱۹۷۸)، بیشتر سیاست‌مداران در ایالت نیویورک، چه یهودی و چه مسیحی، به گونه‌ای سن می‌گویند که گویی سفیران اسرائیل در نیویورک‌اند.
[۱۰] Ira C. Eaker
[۱۱] محمد احمدی، پژوه صهیونیت (مجموعه مقالات)، ص ۱۶۲.
[۱۲] با تصمیم شماره ۳/۱۶ مجلس نمایندگان آمریکا در ۱۹ مارس سال ۱۹۷۵ «کمیسیون امور خارجه» این مجلس «کمیسیون امور بین‌الملل» نامیده شد.
[۱۳] همان ص ۱۶۱
[۱۴] همان ص۱۶۵
[۱۵] جنیس. جی. تری، سیاست خارجی آمریکا در خاورمیانه: نقش لابی‌ها و گروه‌های ذی‌نفوذ، صص۱۱۴و ۱۱۵
[۱۶] همان ص ۱۱۶و ۱۱۷
لینک کوتاه: http://khbn.ir/KeCCI