-
چهارشنبه, ۲ مهر ۱۳۹۹، ۰۵:۰۰ ب.ظ

کتاب مقدس عنوان مجموعهای از نوشتههای کوچک و بزرگ است که مسیحیان همه و یهودیان بخشی از آن را کتاب آسمانی و الهی خود میدانند. عنوان معروف این مجموعه در زبان انگلیسی و بیشتر در زبانهای اروپایی بایبل و یا کلمه همخانواده آن است.
پایگاه صهیونپژوهی خیبر، «کتاب مقدس» توسط «عبدالرحیم سلیمانی اردستانی» نوشته شد و در دو نوبت به چاپ رسید که چاپ دومش در پاییز ۱۳۸۵ با شمارگان ۲۰۰۰ نسخه در قالب یک مقدمه و دو بخش با ۲۸۰ صفحه توسط انجمن معارف اسلامی ایران منتشر شد.
نوشته حاضر که کتاب سوم از مجموعه آشنایی با ادیان از سری کتابهای نگاه نو است، سعی دارد که به اختصار محتوای نوشتههای این مجموعه را بیان کند و سخن سنت یهودی–مسیحی و نیز نقادان و محققان جدید را درباره تاریخ نگارش، منشأ و نویسندگان مختلف این مجموعه نقل نماید. نویسنده امیدوار است که توانسته باشد در راه اطلاعرسانی به جامعه فرهنگی، خدمتی کوچک و در عین حال ارزنده ارائه کرده باشد.
آشنایی با کتاب مقدس یهودی–مسیحی، یعنی مجموعه کتابها و رسالههای کوچک و بزرگی که عهدین را تشکیل میدهند و همه آن نزد مسیحیان و بخشی از آن نزد یهودیان معتبر و مقدسند، از جهاتی برای مسلمانان دارای اهمیت میباشند:
نخست اینکه دو دین یهود و مسیحیت همخانواده دین اسلام هستند. این سه دین با هم، دسته ادیان ابراهیمی یا ادیان بزرگ سامی را میسازند. از این رو آشنایی با این دو دین دیگر برای مسلمانان، حتی برای درک بهتر دین خود، مفید است. از آنجایی که مجموعه عهدین، متون مقدس این دو دین را تشکیل میدهند، از این رو برای شناخت این دو دین، آشنایی با متون آنها ضرورت دارد.
البته این نکته را باید مدنظر داشت که به هر حال دین یهود و مسیحیت دچار انحرافات و تحریفاتی شدهاند که نمیتوان نسبت به آن بیتفاوت گذشت. تاریخ ادیان خود گواه این مسئله است که یهودیان پیامبران بسیاری را به شهادت رساندهاند.
اهمیت متون مقدس
دوم اینکه در متون مقدس اسلامی، یعنی قرآن مجید و احادیث معصومان، مکرر از متون مقدس یهودی –مسیحی نام برده شده، درباره آنها داوری شده و گاهی نیز مطالبی از آنها نقل گردیده است. بنابراین، آشنایی با این متون برای درک مطالبی که درباره آنها در قرآن و روایت اسلامی آمده است، ضرورت دارد.
سوم اینکه، مطالب زیادی در متون اسلامی در زمینههای مختلف مطرح شده که عیناً همان مطلب، و یا با اندکی تفاوت، در عهدین آمده است. نمونه بارز آن، داستان انبیاء که برخی از آنها در قرآن مجید به اختصار ذکر شده است و در عهد قدیم به تفصیل درباره آنها سخن رفته است. از این رو شناخت عهدین میتواند برای درک بهتر بسیاری از مطالبی که در قرآن و روایات آمده است، سودمند باشد.
این کتاب دارای دو قسمت یا بخش عهد قدیم و عهد جدید است. در بخش اول در قالب هفت گفتار به بررسی تورات، سخن تورات، کتابهای انبیاء متقدم، کتاب انبیاء متاخر، مکتوبات، کتابهای اپوکریفایی عهد قدیم و در آخر فضای شکلگیری مجموعه عهد قدیم و تاثیر آن بر محتوا میپردازد، همچنین در بخش دوم در چهار گفتار به بررسی اناجیل همنوا و نوشتههای همسو، رسالههای پولس، نخستین نوشتههای عهد جدید، نوشتههای منسوب به یوحنا، تاریخ نگارش عهد جدید، تاثیرات و تاثرات میپردازد.
حائز اهمیت است که این کتاب در مقدمه خود به بیان و معرفی اجمالی از چهار مبحث اصلی عهد قدیم، عهد جدید، کتاب مقدس و نقد تاریخی و دو نکته مهم درباره کتاب مقدس میپردازد.
مقدمه: کتاب مقدس، معرفی اجمالی
کتاب مقدس عنوان مجموعهای از نوشتههای کوچک و بزرگ است که مسیحیان همه و یهودیان بخشی از آن را کتاب آسمانی و الهی خود میدانند. عنوان معروف این مجموعه در زبان انگلیسی و بیشتر در زبانهای اروپایی بایبل و یا کلمه همخانواده آن است.
در فارسی و عربی، عنوان عهدین نیز برای این کتاب به کار میرود. عنوان مزبور، به این اعتقاد مسیحیان اشاره دارد که خدا دو عهد و پیمان با انسان بسته است: یکی عهد قدیم که در آن خدا از انسان پیمان گرفته است که بر شریعت الهی گردن نهد و آن را انجام دهد. این عهد و پیمان که نماد آن ختنهکردن است، ابتدا با حضرت ابراهیم (ع) بسته شده و سپس در زمان حضرت موسی (ع) تجدید و تحکیم گردیده است. با ظهور حضرت عیسی(ع) دوران عهد و پیمان مزبور پایانیافته و خدا عهد دیگری با انسان بسته است. این عهد جدید پیمان بر سر محبت خدا و عیسی مسیح(ع) است. بنابراین مسیح به دو دوره و عصر قائلند:
- دوره عهد قدیم
- دوره عهد جدید
آنها متناظر با این تقسیم کتابهای مربوط به دوره اول را عهد قدیم و کتابهای مربوط به دوره دوم را عهد جدید میخوانند و هر دو قسمت را مقدس و معتبر میشمارند. بنابراین، نامگذاری به عهد قدیم و جدید مربوط به مسیحیت است و میلتیوس، اسقف ساردس، در سال ۸۰ م. برای نخستین بار واژه عهد جدید را برای این کتابها به کار برد. اما یهودیان معتقدند که خدا تنها یک پیمان با انسان بسته است و آن همان پیمان شریعت است. بر این اساس، آنان تنها بخش عهد قدیم که عهد مینامند را قبول دارند.
لینک کوتاه: http://khbn.ir/SLjZ