در این کتاب گفته می‌شود بحران اقتصادی حاضر بعد از دورۀ سی ساله‌ای بروز کرده است که طی آن صاحبان منافع تجاری بساط «اصلاحات نوین»، یعنی سیاست‌های نجات‌‌بخشِ نظام سرمایه‌داری در زمان «رکود بزرگِ» دهۀ ۱۹۳۰، را برچیدند. اگر به گفتن این نکته اکتفا شود که برچیدن بساط ناجیِ نظام سرمایه‌داری به دست صاحبان منافع تجاری نقض غرض است، حق مطلب ادا نشده است، چون ماجرا بیش از این حرف‌هاست.

پایگاه صهیون‌پژوهی خیبر، کتاب «دموکراسی در محیط کار: درمانی برای عارضه سرمایه‌داری» نوشته ریچارد ولف به عنوان هشتمین جلد مجموعه «پشت‌پرده مخملین» در ایران ترجمه و منتشر شده است. نشر اختران این کتاب را منتشر کرده‌ و مهرداد شهابی و میرمحمود نبوی مترجمین این کتاب هستند.

اطلاعات نویسنده

ریچارد دی. ولف^[۱] (۱۹۴۲) استاد بازنشسته ممتاز اقتصاد در دانشگاه ماساچوست در امهرست^[۲] است، جایی که از سال ۱۹۷۳ تا ۲۰۰۸ به تدریس اقتصاد مشغول بود. در حال حاضر وی استاد مدعو روابط بین‌الملل در مقطع تحصیلات عالی در دانشگاه نیواسکول^[۳] شهر نیویورک است. او همچنین به طور منظم در مجمع برشت در منهتن تدریس می‌کند. پیش‌تر در دانشگاه ییل (۱۹۶۷-۱۹۶۹) و سیتی‌کالج دانشگاه نیویورک (۱۹۶۹-۱۹۷۳) در کار تدریس اقتصاد بود. در سال ۱۹۹۴ استاد مدعو در دانشگاه پاریس، سوربن بود. ریچارد ولف از برجسته‌ترین اقتصاددانان مارکسیست آمریکا به توصیف مجله نیویورک تایمز، استاد رشته اقتصادشناسی دانشگاه‌های آمریکایی بوده است. وی در سال ۲۰۱۰ سرمایه‌داری متعفن (capitalism hits the) و در سال ۲۰۱۲ سه کتاب: اقتصاد را تسخیر نکنید، دموکراسی در محیط کار و همراه با یار قدیمی‌اش استفن رزنیک سه نظریه رقیب در اقتصادشناسی نئوکلاسیک،کینزی و مارکسی را منتشر کرد.^[۴]

نگاهی به کتاب

کتاب دموکراسی در محیط کار که در ۲۱۵ صفحه به چاپ رسیده است، دارای ۱۱ فصل است. عنوان اصلی این کتاب Democracy at work: a cure for capitalism است.

در این کتاب گفته می‌شود بحران اقتصادی حاضر بعد از دورۀ سی ساله‌ای بروز کرده است که طی آن صاحبان منافع تجاری بساط «اصلاحات نوین»، یعنی سیاست‌های نجات‌‌بخشِ نظام سرمایه‌داری در زمان «رکود بزرگِ» دهۀ ۱۹۳۰، را برچیدند. اگر به گفتن این نکته اکتفا شود که برچیدن بساط ناجیِ نظام سرمایه‌داری به دست صاحبان منافع تجاری نقض غرض است، حق مطلب ادا نشده است، چون ماجرا بیش از این حرف‌هاست.

دورۀ سه سالۀ پس از سقوطِ اقتصادیِ سال ۱۹۲۹ هم رونقِ توفندۀ سرمایه‌داری در دهۀ ۱۹۲۰ را متزلزل کرد و به آن پایان داد و هم پایانی بود بر ریاست‌جمهوری «جمهوری‌خواهان». فرانکلین دلانو روزولت، دموکراتی میانه‌رو، رئیس‌جمهور شد. او و حزبش، همچون «جمهوری‌خواهانِ» آن زمان، نگران کسر بودجه‌ها و توازن بودجه‌های دولت مرکزی در واشنگتن بودند. روزولت دورۀ ریاست‌جمهوری‌اش را مثل اکثر مهره‌های اصلیِ امروزیِ حزب «دموکرات» آغاز کرد. اما «رکود بزرگ» به تحریک و تقویت نیروهایی انجامید که روزولت را متحول کردند. این نیروها از یک سو به او فشار می‌آوردند و از سوی دیگر به وی توانایی می‌بخشیدند که با تغییر سیاست‌هایش مترقی‌ترین و محبوب‌ترین رئیس‌جمهور تاریخ ایالات متحده شود.

همچنین گفته می‌شود نظامی با محوریت «بنگاه‌های خویش‌فرمایی» کارگران را در جایگاه ضبط‌کننده و توزیع‌کننده مازادی که خود تولید می‌کنند قرار می‌دهد. بنابریان دولت با کسب درآمد مالیاتی از محل مازاد «بنگاه‌های خویش‌فرمایی کارگران» از کارگزاری طبقه سرمایه‌دار فاصله خواهد گرفت و بر کارگران خویش‌فرما تکیه خواهد کرد. به این ترتیب، می‌توان بر عدم توازان و شکاف میان دولت‌ها و مردم به گونه‌ای ساختاری غلبه کرده و مبنای مادی تحلیل رفتن فرجامین دولت به عنوان کارگرار طبقه کارگر سرمایه‌دار را اینگونه بنا نهاد.

سعید ابوالقاضی

پی‌نوشت:

[۱] . Richard D. Wolff

[۲] .  University of Massachusetts Amherst

[۳] . newschool

[۴] . https://kheybar.net/?p=15009

لینک کوتاه: http://khbn.ir/N6rSjY