در حال حاضر مهم‌ترین و بهترین گزینه‌ای که اسرائیل برای صادرات در اختیار دارد، انتقال از طریق تأسیسات «اِل اِن جی» مصر به بازارهای جهانی است. باید توجه داشت رقابتی که اسرائیل با قبرس برای صادرات بیش‌تر به مصر دارند، می‌تواند چالش‌هایی را برای اسرائیل به وجود آورد.

پایگاه صهیون‌پژوهی خیبر؛ اسرائیل در طی سالیان اخیر و پس از دست‌یابی به میادین گازی مدیترانه شرقی، به صادرات گاز استخراجی از میادین خود به اروپا می‌اندیشد و در تلاش است تا مسیری امن را برای تحقق این هدف بیابد.

«دکتر داوود کریمی‌پور» کارشناس سیاست‌گذاری انرژی پژوهشکده مطالعات فناوری در بخش اول گفت‌وگو با پایگاه صهیون‌پژوهی خیبر، به بررسی این موضوع پرداخت که در ادامه متن آن را می‌بینید؛

خیبر: به نظر شما موانع انتقال منابع گازی اسرائیل از طریق کشور ترکیه و بستر دریای مدیترانه چیست؟

در این زمینه می‌توان سه مانع عمده را نام برد؛ 1 - چالش‌های درونی اسرائیل و ترکیه و عدم توافق قطعی با یکدیگر. 2 - قیمت معقول گاز صادراتی روسیه به اروپا در مقابل هزینه‌های بالای استحصال و صادرات گاز از اسرائیل و 3 - عدم ثبات امنیت در مسیر انتقال انرژی از اسرائیل به ترکیه و اروپا.

خیبر: باتوجه به چالش‌ها و مشکلاتی که باعث می‌شوند هزینه‌های صادرات اسرائیل از دریای مدیترانه و کشور ترکیه به سوی اروپا افزایش یابد، این رژیم از چه طریقی می‌تواند منابع گازی خود را صادر کند؟

مهم‌ترین فرصتی که برای اسرائیل وجود دارد تا این رژیم را به یک صادرکننده انرژی تبدیل کند، صادرات از طریق کشور مصر است. قبل از اینکه میادین گازی اسرائیل کشف شود، این رژیم مقادیر قابل توجهی گاز و نفت از مصر وارد می‌کرد. مصر دومین کشور بزرگ دارنده گاز در آفریقا و بزرگ‌ترین تولید کننده نفت خارج از خاورمیانه در «اوپک» است.

بعد از بحث بیداری اسلامی که در منطقه رخ داد و بعد از اینکه آقای «محمد مرسی» بر سر کار آمد، ایشان با صادرات گاز به اسرائیل مخالفت کرد و خط لوله‌ای که برای انتقال انرژی به رژیم صهیونیستی احداث شده بود، چندین بار منفجر شد. از این زمان به بعد اسرائیل به این نتیجه رسید که باید از حیث انرژی به خودکفایی برسد.

از میان گزینه‌های موجود برای صادرات انرژی از اسرائیل تنها یک راهکار عملیاتی است و قابلیت اجرا دارد. صهیونیست‌ها پس بررسی راه‌های صادراتی مختلف به این نتیجه رسیدند که منابع گازی خود را طریق تأسیسات «اِل اِن جی» مصر صادر کنند. در این صورت رژیم صهیونیستی گاز استخراجی خود از میدان «تامار» را به تأسیسات «ایدکو» در سواحل مصر منتقل می‌کند و سپس به مناطق مختلف صادر می‌نماید.

بنابراین در حال حاضر مهم‌ترین و بهترین گزینه‌ای که اسرائیل برای صادرات در اختیار دارد، انتقال از طریق تأسیسات «اِل اِن جی» مصر به بازارهای جهانی است. باید توجه داشت رقابتی که اسرائیل با قبرس برای صادرات بیش‌تر به مصر دارند، می‌تواند چالش‌هایی را برای اسرائیل به وجود آورد.

خیبر: آیا صادرات گاز اسرائیل از طریق کشور و تأسیسات مصر، مشتری و بازار اقتصادی دارد؟

سعودی‌ها در سال ۲۰۱۶ یا ۲۰۱۷ پروژه‌ای را در شهر «نئوم» – شمال‌غرب عربستان – که به کشور مصر هم نزدیک است را راه‌اندازی کردند. تا قبل از اینکه مذاکرات بین مصر و اسرائیل برای صادرات گاز به مصر نهایی شود، مهم‌ترین گزینه تأمین «اِل اِن جی» عربستان، روسیه بود؛ در حقیقت سعودی‌ها به دنبال واردن کردن «اِل اِن جی» و گاز از روسیه بودند، چراکه عربستان گاز زیادی ندارد و نیازمند واردات است.

اما حالا که سعودی‌ها پروژه «نئوم» را در شمال‌غرب کشور خود احداث کردند، پروژه صادرات «اِل اِن جی» اسرائیل از طریق مصر به عربستان هم توجیه اقتصادی و بازار اقتصادی یافته است. در حقیقت عربستان و اسرائیل در آینده وارد معامله انرژی در منطقه خواهند شد. باتوجه به خط و مشی و روابطی که سعودی‌ها با اسرائیل دارند، می‌توان گفت احتمال وقوع چنین معامله‌ای وجود دارد.

خیبر: ممنون از توضیحاتی که ارائه فرمودید.