شرکت‌های بین‌المللی امنیتی چون «پروسگور»، «جی کا سیرا» و «کا بی آر» با ظاهری آمریکایی و شرکت «خدمات دفاعی ایجیس» و «گروپ سکوریتی» با ظاهری انگلیسی، اساساً اسرائیلی هستند.

آمریکا قبل از ورود به یک منطقه و یا دخالت در جنگی، بهانه آن را جور می‌کند. به طور مثال القاعده چگونه وارد یمن شد. برخی از تکفیری‌های دستگیر شده در افغانستان مثل «علی الشهری» راهی عربستان می‌شوند تا بعد از مدتی زندانی شدن و تحت آموزش قرار گرفتن بتوانند به اجتماع ورود پیدا کنند.

جیمی کارتر در مصاحبه‌ها و یادداشت‌هایش می‌گوید کتاب «فلسطین صلح، یا نژادپرستی» را بر اساس مشاهدات شخصی نوشته و احتمالاً پذیرش مطالب این اثر برای بسیاری از یهودیان و سیاستمداران آمریکایی و صهیونیست ممکن نباشد.

تجربه و ساخت هویت یهودیان در اروپا، آمریکا و اسرائیل با بررسی رمان‌‌ها و فیلم‌‌های مختلف در این کتاب بررسی شده است. آثار فرهنگی و هنری مانند فیلم و کتاب چگونه از هولوکاست به عنوان ابزاری برای هویت‌‌بخشی به یهود و مقدمه‌‌چینی برای تشکیل اسرائیل استفاده کرده است.

با در نظر داشتن جایگاه ویژه عراق در معادلات آمریکا و نگاهی به آمار هزینه‌ها و تلفات آمریکا مبنی بر کشته و مصدوم‌شدن تعداد زیادی از نظامی‌های آمریکایی، این سؤال مطرح می‌شود که خروج نیروهای آمریکایی تحت‌تأثیر چه عوامل داخلی و خارجی قرار دارد؟

اسرائیل اغلب به عنوان یک کشور ضعیف و تحت محاصره تصویر می‌شود. این تصویر به دقت توسط رهبران اسرائیل و نویسندگان طرفدار اسرائیل ترسیم شده است؛ اما تصویر مخالف به حقیقت نزدیک‌تر است.

در این کتاب نوآم چامسکی ابتدا به روحیه قلدرمآبانه موجود در تفکرات نظام‌های سیاسی آمریکا و اسرائیل اشاره کرده و به نقد این روحیه و منش می‌پردازد. برای مثال نویسنده چنین اظهار می‌دارد که آمریکا و رژیم صهیونیستی برای حل چالش‌های بیش‌روی خود پیش‌شرط‌های غیرمعقولی را مطرح می‌کنند.

ما به اعتراف اکثر رهبران آزادی طلب جهان مثل فیدل کاسترو تنها کشور غیر متعهد و مستقل جهان هستیم که باید قدر این انقلاب را بدانیم و به روح بنیان‌گذار انقلاب اسلامی درود بفرستیم و از رهبر انقلاب اطاعت کنیم.

علی الظاهر، کره شمالی و چین چالشی جدی در برابر یکه‌تازی‌ها و بلندپروازی‌های سلطه‌جوی واشنگتن محسوب می‌شوند، اما انقلاب اسلامی ایران طلایه‌دار چالشی به مراتب بزرگتر و مرگبارتر برای امپراتوری ایالات متحده است.

تمایل به طرفداری از اسرائیل در سرمقاله‌های روزنامه‌های بزرگ آمریکا نیز بازتاب یافته است. تمایل به چاپ این نوع سرمقاله‌ها در روزنامه‌هایی مانند نیویورک‌تایمز هم دیده می‌شود.