پایگاه صهیون‌پژوهی خیبر، توضیحات «استاد علیرضا سلطانشاهی»، کارشناس مسائل فلسطین پیرامون رابطه رژیم صهیونیستی با گروه‌های انحرافی:

در زمان مراسم تدفین شوقی افندی نیز این توجهات همچنان وجود داشت. بعد از مرگ شوقی، رژیم اسرائیل به سفیر خود در انگلستان دستور داد که در مراسم تدفین این شخصیت شرکت کند ولی به دلیل عدم حضور او کاردار سفارت یعنی «گیرشون اولر»، این مسئولیت را بر عهده گرفت. او در تمام طول چهار ساعت مراسم تشیع همچون یک صاحب عزا و با قدم‌های آهسته و خمیده سایر بهائیان را مشایعت می‌نمود.

بنابراین می‌توان به این نتیجه دست یافت که هیچ دلیل استراتژیک و یا الزامات به اصطلاح اخلاقی نمی‌تواند توجیه‌کننده این حجم عظیم کمک‌ها و اسرائیل از سوی ایالات متحده باشد، مگر اینکه بگوییم لابی قدرت قدرتمند صهیونیست در آمریکا پشت این جریانات است.

شوقی در نامه‌ای که در 11 ژوئن 1952م به بهائیان جهان می‌فرستد، یعنی کمتر از دو ماه پس از ملاقات رهبر بهائیان آمریکا با بن گورین، بشارت‌هایی می‌دهد: «سقوط و اضمحلال مستمر بقیه ناقضین میثاق که هنوز به کمال جسارت در مقابل قوای غالبه جامعه بهائی در عالم مخالفت می‌ورزند.»

پایگاه صهیون‌پژوهی خیبر، حمایت رژیم صهیونیستی از فرقه ضاله بهائیت محدود به سیاست نبوده بلکه موارد حقوقی را نیز شامل می‌شد. به طور مثال پرفسور «نرمان نیویچ»، از شخصیت‌های سیاسی و حقوقی رژیم اسرائیل و دادستان اسبق حکومت فلسطینی در زمان مسئولیتش بهائیت را در شمار سه دین ابراهیمی اسلام، مسیحیت و یهودیت، به رسمیت می‌شناخت.

اما نکته اصلی زمانی است که اختلافات داخلی بهائیت دوباره شعله‌ور می‌شود. البته این انشقاقات و درگیری‌های درون فرقه‌ای در بهائیت چیز جدیدی نیست. با این حال بعد از مرگ بهاءالله عده‌ای در اسرائیل مخالف جانشین عبدالبهاء و شوقی شدند. این جماعت که تا مدت‌ها برای شوقی ایجاد دردسر می‌کردند و حتی بر برخی از اماکن بهائی تسلط داشتند، از سوی این دو نفر «ناقضین» خوانده می‌شدند.

اما این بار نیز همچون انگلیس، رژیم صهیونیستی بعد از تشکیل دولت به حمایت از این جماعت خاص پرداخته و مخالفان را حلع ید کردند که در سطور بعدی به آن خواهیم پرداخت.

شوقی در نامه‌ای که در 11 ژوئن 1952م به بهائیان جهان می‌فرستد، یعنی کمتر از دو ماه پس از ملاقات رهبر بهائیان آمریکا با بن گورین، بشارت‌هایی می‌دهد: «سقوط و اضمحلال مستمر بقیه ناقضین میثاق که هنوز به کمال جسارت در مقابل قوای غالبه جامعه بهائی در عالم مخالفت می‌ورزند.»

به طور مثال خانه‌ای مخروبه منتسب به ناقضین در جوار اماکن متبرک بهائی بود که منظره‌ی بدی داشت و آنان با تخریب آن مخالفت بودند. به همین دلیل خود بهائیان اقدام به تخریب بناء کردند. ناقضین هم از دست بهائیان شکایت نمودند ولی رژیم اسرائیل صلاحیت محکمه کشوری را در رسیدگی به این موضوع نپذیرفت.

در ادامه ناقضین بی‌خبر از زد و بندهای شوقی با سران صهیونیست، او را تهدید کردند که شکایت را به محکمه عالی ارجاع خواهند داد. در این زمان شوقی به طور مستقیم وارد عمل شده و به سراغ نخست وزیر و وزیر امور خارجه اسرائیل می‌رود. بعد از این ملاقات است که مأموران دولتی تمام بناهای ناقضین را به نفع شوقی مصادره و یا تخریب می‌کنند.

پیشنهاد مطالعه:

پرونده ویژه| پیوند بهائیت و اسرائیل در زمان شوقی افندی

شوقی در نامه‌ای به بهائیان جهان در 27 نوامبر 1945م شرح ما وقع را چنین بیان می‌دارد:

«بر حسب توصیه شهردار حیفا، وزیر مالیه حکومت اسرائیل قرار دادی امضا نمود که به موجب آن از قطعه زمینی به مساحت 1300 متر مربع متعلق به خواهر فرید خصم لدود (خواهر عباس افندی) مرکز عهد میثاق الهی، خلع ید فوری به عمل آید. این اقدام تاریخی، مقدمه آن است که به زودی سند مالکیت زمین مزبور از طرف حکومت اسرائیل به جامعه بهائی که حال مشغول تأسیس و تحکیم مرکز اداری جهانی خویش در ارض اقدس می‌باشد، انتقال یابد.

نکته اینجاست که اسرائیل از بین تمامی نحله‌ها و شاخه‌های بهائیت، تنها شوقی و پیروان او را به رسمیت شناخت و در تمامی دعاوی و اختلافات میان شوقی و مخالفان آن همیشه حق با شوقی و پیروانش بود.

منبع:

1 – فصلنامه تاریخ معاصر ایران، بهائیت و اسرائیل: پیوند دیرین و فزاینده، شکیبا، پویا، بهار 1388، شماره 49، ص 640-513.

2- فصلنامه انتظار موعود، پیوند و همکاری متقابل بهائیت و صهیونیسم، تصوری، محمدرضا، بهار و تابستان 1385، شماره 18، ص 256-229.

لینک کوتاه: http://khbn.ir/8CfYX

تفکر خمینیسم با قدرت گرفتن صهیونیسم مخالف است و با آن می‌جنگد چرا که اندیشمندان این مکتب می‌دانند که اگر اسرائیل و این رژیم با زیست انگلی خود به قدرتی در منطقه تبدیل شود، اولین هدفش این است که بی‌رقیب باشد و اولین دشمنش نیز ایران است.

روابط اقتصادی رژیم صهیونیستی با کشورهای پیرامونی ایران پیامدهای گوناگونی برای او خواهد داشت. در واقع اسرائیل از این طریق از ظرفیت‌ها و نقاط ضعف اقتصادی کشورهای میزبان مطلع شده و در مواقع نیاز خواهد توانست آنان را تحت فشار قرار دهد. همچنین با این دیپلماسی از ظرفیت‌های نخبگانی کشورها استفاده و ساختار فکری نخبگان را به نفع خود تغییر می‌دهد. به خصوص در مواقعی که ارتباط در حد تبادل فرهنگی و آموزش نظامی باشد.

براساس اطلاعیه اداره جمعیت و مهاجرت اسرائیل، که به درخواست انجمن هاداش (آزادی مذهبی و برابری مذهبی) منتشر شده است، از ابتدای سال 2012 تا پایان اکتبر 2019 میلادی، 179.849 مهاجر وارد اسرائیل شدند، اما فقط 25375 نفر از آن‌ها یهودی هستند.

اسرائیل اغلب به عنوان یک کشور ضعیف و تحت محاصره تصویر می‌شود. این تصویر به دقت توسط رهبران اسرائیل و نویسندگان طرفدار اسرائیل ترسیم شده است؛ اما تصویر مخالف به حقیقت نزدیک‌تر است.

آمریکا در سپتامبر ۱۹۷۳ برای دومین بار از حق وتوی خود در شورای امنیت استفاده کرد: در این سال آمریکا برای حمایت از اسرائیل و جلوگیری از تصویب قطعنامه علیه این رژیم که حمله آن را به جنوب لبنان و سوریه محکوم می‌کرد، قطعنامه شورای امنیت را وتو کرد. از آن زمان تا سال ۲۰۰۶، واشنگتن ۴۲ قطعنامه ضد اسرائیلی شورای امنیت را وتو کرده است.

پایگاه صهیون‌پژوهی خیبر،  افشاگری نوآم چامسکی از علت حمایت آمریکا از اسرائیل: