این نکته هم حائز اهمیت است که ما نسبت به «شمر بن ذی‌الجوشن» اشتباه قضاوت داریم؛ شمر قاری قرآن مسلمان نبوده، بلکه یک نفوذی بوده است. اگر در جنگ صفین کنار حضرت علی (ع) قرار گرفت، از جمله کسانی شد که حکمیت را بر امیرالمؤمنین (ع) تحمیل کردند.

حضرت امام از همان زمان با معرفی روز قدس، حرکتی را برای دفاع از فلسطین شروع کرد. سالی یک بار کشورهای اسلامی برای دفاع از فلسطین به میدان می‌آیند و سال به سال هم این حرکت پرشورتر می‌شود؛ براساس این درسی که امام داده است، باید فلسطین را تقویت کنیم و نگذاریم دشمن بر آن‌ها مسلط شود.

آنچه در این بین جلب توجه می­کند قاطعیت پیامبر است. پیامبر پیمان بسیار سخت و قاطعی با یهود منعقد کرد و در مرحله اجرا نیز هرگز به دشمن اعتماد نکرد و برای اینکه دشمن در ادامه در پیمان­شکنی­هایش بهانه نیاورد با هر یک از آنها جداگانه پیمان بست.

در واقع برخی افراد به دلیل فشاری که از طرف جامعه اسلامی به آن‌ها وارد می­شود رابطه با یهود و نصارا را به صورت پنهانی پیش می­گیرند که در اینجا آیه شریفه می­فرماید این روابط پنهانی برملا خواهد شد و بانیان این ارتباط پنهانی شرمنده و پشیمان خواهند شد.

در ادامه آیه 51 سوره مائده آمده: «وَ مَن یَتَوَلَّهُم مِّنکُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْإِنَّ؛ و هر کس از شما آن‌ها را به دوستى گیرد، از آنان خواهد بود.» این قسمت آیه بسیار مهم است. چون تأکید می‌کند اگر به دشمنان اعتماد کردید در تیم آن‌ها قرار گرفته‌اید. یعنی از فضای اسلامی دور شده‌اید. آیه می‌گوید این فضا بسیار لغزنده است و مراقب باشید که به هیچ وجه به دشمن اعتماد نکنید.