پروژه راهبردی مشترک اسرائیلی -آمریکایی برای تغییر اساسی اوضاع در سرزمین‌های اشغالی، تقویت مشروعیت و اعتبار تشکیلات خودگردان و شخص ابومازن و متقابلا تضعیف گروه‌های مقاومت وبه ویژه حماس و جهاد اسلامی است.

اسرائیل هم در تاکتیک و هم در استراتژی مقهور مقاومت فلسطین شد. از لحاظ راهبردی اسرائیل این قابلیت را نداشت که منشاء تهدید شهروندانش را از بین ببرد و از لحاظ تاکتیکی نیز راکت‌های مقاومت طبق وعده سر ساعت شلیک می‌شدند، اما نیروی زمینی، هوایی و دریایی و به طور کلی ارتش اسرائیل نتوانست سکوهای آنان را در جغرافیایی بسیار کوچک منهدم سازد.

در سطح منطقه، تولد این نهضت و استمرار مبارزات فلسطینیان در قدس و کرانه باختری و غزه علیه اسرائیل در سطح منطقه نیز افکار عمومی جهان اسلام و عرب را تحت تأثیر قرار خواهد داد و دولت‌های عرب و مسلمان نیز متأثر خواهند شد.

«جف هالپر» مؤسس کارگروه اسرائیلی مخالف تخریب خانه‌های فلسطینی معتقد است: «سرزمین‌های اشغالی همانند آزمایشگاهی است که نه فقط به لحاظ امنیت داخلی برای اسرائیل مهم است، بلکه به این کشور اجازه داده به محوری در صنعت امنیت داخلی در عرصه جهانی تبدیل شود.»

1700 سال است که یهودیان گلایه و ادعا می‌کنند که از سرزمین پدران خویش رانده شده‌اند. اما آقایان! حتی اگر دولت‌های بزرگ امروز، فلسطین را به آنان واگذار کنند، ایشان هرگز حاضر به رفتن به آن سرزمین نیستند. چرا؟ زیرا این انگل‌صفتان، نمی‌توانند تنها در کنار یکدیگر زیست کنند.

آنچه اتفاق افتاده نشان داد که اشغالگران در برابر اراده مردم فلج هستند و کاری از آن‌ها ساخته نیست. باید این تلاش‌ها تا بازگشایی بی‌قید و شرط میدان باب العمود ادامه یابد. تا این لحظه چنین به نظر می‌رسد که روند حوادث به سمت کرانه باختری و غزه گسترش پیدا کند.

از باب شیوه‌ی عملکرد نیز باید گفت هم داعش و هم رژیم اسرائیل، از قتل، کشتار، سرکوب و وحشت بهره می‌گیرند. گروه‌های صهیونیستی، به ویژه در سال‌های اولیه تأسیس این رژیم یعنی در سال‌های 1947 و 1948م با کشتارهای کفرقاسم، دیریاسین و امثالهم راه را برای خود همواره کردند.

سقوط اقتصادی و مکانیسم درونی و ذاتی سرمایه‌داری، خسارات عظیمی برای زندگی فقیرترین خانواده‌های اسرائیلی (اعم از یهودی یا عرب) به بار آورده است و بسیاری از کودکان خانواده‌های متوسّط اکنون دیگر به صفوف فقرا می‌پیوندند.

در این روند، فلسطینی‌ها اگر رژیم صهیونیستی را خواستند که آن‌را نگاه می‌دارند و اگر نه که این رژیم را ساقط و صهیونیست‌ها را بیرون می‌کنند. در حقیقت، حق متعلق به ملت فلسطین است. این راه‌حلِ همه‌پرسی از فلسطینی‌های اصیل و صاحب سرزمین فلسطین است.

ناسیونالیسم یهودی با یک تجربه کوتاه اما گیج­‌کننده، نشاط خود را از تغییر فرمول نمادهای اجدادی جلب می­‌کند و همه موارد اضطراری آن را به چالش می­‌کشد. درگیری‌­های اسرائیل حول این مسئله است و پویایی بی‌­نظیر از نیروهای متقابل چندگانه هم­گرایی و واگرایی را تشکیل می‌­دهد.