صهیونیست به دو گرایش صهیونیسم مذهبی و صهیونیسم سیاسی تقسیم می‌شود. صهیونیست مذهبی، یهودیانی هستند که اعتقاد دارند دولت اسرائیل قبل از میلاد وجود داشته است. صهیونیسم سیاسی نیز توسط هرتزل شکل می‌گیرد.

سرجون به خوبی می‌دانست که عبیدالله بن زیاد قاتل امام حسین (ع) است و او کسی است که غائله عاشورا را پیش می‌برد؛ بنابراین سرجون نمی‌تواند مسیحی بوده باشد؛ بلکه او تظاهر به مسیحیت داشته است.

نامه ابهام‌آمیز در دست مردی بود که پشت میز نشسته، برخلاف کوتاهی و کم بودن متن، اما دارای مفاهیم زیادی بود. عزیز جبالی یکی از اعضای جلسه و رفقای دیوید شارل به حساب می‌آمد. گفت که لازم است بر جنازه او نماز بخوانیم و مقدمات این کار را فراهم کنیم و به طور مخفی به برمه رفته و بر جنازه‌اش نماز بخوانیم.

لابی یهودی آمریکا توانسته است از طریق رشوه، تهدید و دادن حق‌السکوت، دست‌کم هفتاد‌ تن از نمایندگان مجلس سنای آمریکا را با خود همراه ساخته و بدین وسیله پایه‌های سیطره خود را در ایالات‌متحده تحکیم بخشد، این نمایندگان موظفند تا تصمیماتی را که از سوی کاخ‌سفید اتخاذ می‌گردد و با منافع و مصالح اسرائیل تعارض دارد، وِتو کرده و با آن مخالفت ورزند. از سوی‌دیگر، سلطه بلامنازع یهود بر رسانه‌های گروهی آمریکا چنان است که انتقاد از ایشان را غیر ممکن می‌سازد و چنانچه کسی در این میدان گام‌ نهد فوری متهم به «ضدیت با یهود» شده و محکوم به نژادپرستی می‌گردد؛ گویا یهودیان، خود نژادپرست نیستند.

علت‌های متفاوتی برای یهود وجود دارد که از نابودی بترسد اما یکی از این موارد ریشه داشتن این رژیم در دل شیطان است. ریشه‌های فاسد این رژیم غاصب و کودک‌کش از دل شیطان برخاسته شده است و به همین جهت هیچ‌گاه نمی‌تواند استوار و ثابت قدم باشد و همیشه یک عده‌ای در مقابل آن‌ها می‌ایستند.

از دیگر افراد تأثیرگذار در زندگی و شخصیت یزید و حوادث سیاسی‌ای که منجر به فاجعه عاشورا شد به «سرجون بن منصور رومی» می‌توان اشاره کرد؛ وی از مسیحیان شام و غلام معاویه بود. او در دوران حکومت معاویه، کاتب و مشاور او در امور حکومت بود و نیز مسئولیت نوشتن دیوان خراج معاویه را بر عهده داشت.  نفوذ سرجون در دربار معاویه و یزید به قدری زیاد بوده که بنابر نقلی سرجون، دبیر و همه‌کاره‌ی حکومت آن‌ها به شمار می‌رفته است.

یکی از عوامل مهم در ماجرای عاشورا و یکی از نکات اساسی در این فاجعه، دخالت متدینین و اهل‌دین در این مصیبت است؛ کسانی که خود داعیه‌دار دین بودند، اما در به‌بار آمدن یک فاجعه دینی عظیم و به شهادت رسیدن و به اسارت رفتن نسل رسول‌الله(ص) نقش داشتند.

طوایف یهودی بعد از سکونت در یثرب با موج جدیدی از مهاجرین روبرو شدند که به دلایلی بیشتر جغرافیایی و تغییرات جوی یا خرابی مملکت سبا از سمت جنوب به طرف شمال مهاجرت کرده بودند و بعد از ورود به یثرب، دو گروه بزرگ عرب آنجا را به وجود آوردند. درگیری‌های موجود در یثرب سرانجام منجر به اتحاد طوایف مختلف عرب با یهود علیه طایفه دیگر می‌شد. اما در ترکیب اجتماعی یهود چنین ملاحظه می‌شود که نتوانست خود را از تأثیر و تأثر متقابل با اعراب دور بدارد.

آمار دیگری نیز وجود دارد و آن اینکه در کل اروپا در زمان جنگ سه میلیون و یکصد و بیست هزار یهودی ساکن بودند. نکته اینجاست که این شش میلیون از کجا آمدند و چگونه دو برابر ‍[جمعیت] یهودیان ساکن در اروپا در جنگ کشته می‌شوند؟ نکته جالب توجه دیگر هم این که از ۶۰۰ هزار یهودی که در آلمان ساکن بودند، ۴۰۰ هزار نفر به دستور هیتلر از آلمان اخراج شدند و این مسئله قبل از جنگ اتفاق افتاد، یعنی در آلمان، تنها ۲۰۰ هزار یهودی ساکن بودند. نکته‌ مهم این است که آمار یهودی‌ها در قبل و بعد از جنگ تغییر پیدا نکرده است.

از دیگر اهل کتاب می‌توان به «حجار بن ابجر» اشاره کرد؛ پدر وی مسیحی بود و بر همین مذهب از دنیا رفت. حجار از رؤسا و بزرگان کوفه بوده و نیز یکی از هفتاد نفری بود که شهادت‌نامه «زیاد» علیه «حجر بن عدی» و یارانش را امضاء کردند.