طبق گفته پروفسور کاستلانو، گروه بوش-اشکروفت در اجرای قانون پاتریوت، به‌جای تمرکز بر روی تأمین امنیت کشور در برابر تروریسم، بیشتر بر روی به دست‌گیری قدرت و سرکوب آزادی‌های مدنی تمرکز داشت.
به گزارش سرویس سیاسی پایگاه صهیون‌پژوهی خیبر، مدتی قبل کتابی تحت عنوان “صد و یک پروفسور خطرناک” در آمریکا منتشر شد. موضوع این کتاب معرفی صد و یک پروفسور دانشگاهی است که جرم شان سخن گفتن درمورد هولوکاست و یهود در کلاسها و کتابهایشان است. در کنار انتشار این کتاب به اساتید دانشگاه‌های دیگر هشدار داده شده که چون این افراد از خط قرمزها عبور کرده‌اند نباید از آثار آنها استفاده کنید. در مجموع وقتی آزادی نامحدود شود خودش مشکلاتی به وجود می آورد که نهایتاً محدودش خواهد کرد. متن ذیل معرفی «پروفسور توماس کاستلانو» یکی از صد و یک پروفسوری است که نویسنده کتاب به آن پرداخته است.
پروفسور توماس کاستلانو
موسسه فن‌آوری روچستر
– استاد عدالت کیفری، موسسه فن‌آوری روچستر
– از سندرم «هری کثیف » در عدالت آمریکایی ابراز تأسف می‌کند
– ادعا می‌کند حملات ۱۱ سپتامبر نتیجه سیاست‌های “امپریالیست” آمریکا است
توماس کاستلانو از سال ۲۰۰۳ استاد عدالت کیفری در موسسه فن‌آوری روچستر بوده است. پیش از آن، وی تقریباً بیست سال در بخش عدالت کیفری دانشگاه جنوبی ایلینوی مشغول به تدریس بود. او درحالی‌که در آنجا بود، مرکز تحقیقات جنایات، جرائم کوچک و مجازات را مدیریت می‌کرد و همچنین عضو کمیسیون فرماندار ایلینوی درزمینهٔ جرم‌های متعصبانه (Hate Crimes) بود.
پروفسور کاستلانو ادعا می‌کند که آمریکایی‌ها قربانی “سندرم هری کثیف ” هستند، که در آن جامعه، اجرای عدالت به ضرر حقوق فردی ستایش می‌شود. به گفته پروفسور کاستلانو، این موضوع نه‌تنها در سیاست‌های اجرایی قانون آمریکا، بلکه در گرایش‌های صنعت سرگرمی مشهود است و Clint Eastwood، Sylvester Stallone و Arnold Schwarzenegger را به نماد آن تبدیل کرده است. علاوه بر این، پروفسور کاستلانو می‌گوید رئیس‌جمهور بوش ( که در سال ۲۰۰۰ انتخاب‌نشده بلکه منصوب‌شده بود) تحت تأثیر این “سندرم” قرار گرفت و این موضوع باعث شد او “عدالت کابوی” را در جنگ با تروریسم اجرا کند.
طبق گفته پروفسور کاستلانو، گروه بوش-اشکروفت در اجرای قانون پاتریوت، به‌جای تمرکز بر روی تأمین امنیت کشور در برابر تروریسم، بیشتر بر روی به دست‌گیری قدرت و سرکوب آزادی‌های مدنی تمرکز داشت.
پروفسور ادعا می‌کند که بخش ۸۰۲ قانون پاتریوت، که به دولت امکان بازرسی و پیگرد قانونی انجام دهندگان نافرمانی مدنی (یعنی شکستن قانون) را می‌دهد، صرفاً باهدف سرکوب مخالفان سیاسی حزب جمهوری‌خواه نوشته‌شده و به FBI و CIA اجازه نفوذ به سازمان‌های سیاسی را می‌دهد. وی همچنین ادعا می‌کند که قانون پاتریوت، پایانی بر اصلاحیه چهارم قانون اساسی علیه بازداشت و تحقیقات غیرقانونی خواهد بود.
در نظر پروفسور کاستلانو، زندانیان در گوانتانامو خلیج – که به‌عنوان رزمنده‌های دشمن در میدان جنگ دستگیرشده‌اند – مدرک زنده‌ای برای اثبات رعایت نکردن حقوق قانون اساسی شهروندان آمریکایی به‌وسیله دولت بوش است؛ دادگاه‌های نظامی یک توهین به دادرسی هستند، بسیاری از مهاجرانی که تحت کنترل‌های شدید مهاجرتی توقیف و یا اخراج شده‌اند، از حقوق خود محروم شده‌اند؛ و وزارت امنیت داخلی هیچ کاری برای بهبود امنیت آمریکایی‌ها انجام نمی‌دهد، اما برای اعطای نفوذ بیشتر رئیس‌جمهور بر روی اتحادیه‌های صنفی طراحی‌شده است.
پروفسور کاستلانو ایالات‌متحده و سیاست‌های خارجی غیرمنصفانه و کذایی آن بخصوص در ارتباط با دامن زدن به وحشت ۱۱ سپتامبر را سرزنش می‌کند. به گفته پروفسور کاستلانو، دلیل حمله ایالات‌متحده، اقدامات ضعیف امنیتی علیه تروریست‌ها نبود، بلکه سیاست‌های “امپریالیستی” امریکا بود.
پروفسور کاستلانو علوم دادرسی را آموزش می‌دهد و در این نقش او بر آموزش دانشجویان برای حرفه‌هایی مانند افسران پلیس و عوامل FBI نظارت می‌کند.
مبحث دلخواه او “تأثیر سیاست‌های کنترل جرم و جنایت بر زندگی مردم است.” او اصول خصوصی‌سازی زندان را زیر سؤال می‌برد و می‌گوید باعث می‌شود که با زندانیان و کارکنان زندان به‌صورت کالا رفتار شود، که این هم به‌نوبه خود منجر به افزایش پرخاشگری در زندان می‌شود. از این بابت، پروفسور کاستلانو سیاستمداران محافظه‌کار و توانایی آنها در ترویج ترس از طریق رسانه‌ها را سرزنش می‌کند.
او می‌گوید: “ما این دستگاه (مجتمع صنعتی زندان عدالت جنایی)، که ارزش یک بخش مشخص از جمعیت را تولید می‌کند، راداریم”. ” این دستگاه از بین نخواهد رفت، مگر اینکه دید ما نسبت به جرم و مجازات عوض بشود”.
پروفسور کاستلانو، که عضو سابق کمیته بازسازی قوه قضاییه جنوب شرقی ایلینوی است، برای انجام این تغییر، از برنامه‌های جایگزین بجای زندانی کردن مجرمان حمایت می‌کند.
پروفسور کاستلانو خواستار عکس‌العمل “احیاکننده” به‌جای “بازدارنده” نسبت به جرم است. به‌عبارت‌دیگر، پروفسور کاستلانو، استاد عدالت کیفری در یک دانشگاه و رئیس سابق برنامه جامع عدالت کیفری در دانشگاه دیگری، اعتقاد ندارد که مجرمان باید با زندان مجازات شوند.
همچنین نگاه کنید به: پروفسورها دانکلی، شرتل
تحقیق: جان پراززو
